“Als jij gaat, dan ga ik ook !”
Dat zijn de woorden die 2 mannen uitspraken na een flinke slok wijn. En zo werd het idee van haartransplantatie in Turkije op een avond in juni 2018 besloten en beklonken.
Ik heb nooit begrepen dat het zolang heeft geduurd voordat het grootste taboe van het onderwerp Haartransplantatie voor mannen er eindelijk een beetje afging. Het is volgens mij voornamelijk meer in de publiciteit gekomen omdat er steeds meer BNN’ers mee naar buiten traden de laatste paar maanden. Met een uitzondering daargelaten zoals bijvoorbeeld Gerard Joling, hij heeft er nooit een geheim van gemaakt dat hij heeft gekozen voor een volle haardos en wat al niet meer.
Ik had vroeger een behoorlijke kop vol met krullen maar naar mate ik ouder werd, hoe meer jaren er samen verstrijken hoe minder haar ik over houd. Ik smeerde nog steeds dezelfde hoeveelheid gel in mijn dunner wordende kapsel als 20 jaar geleden.
Het gekke is dat het mij en mijn vrouw eigenlijk niet eens echt opviel, totdat je de oude foto boeken induikt en je je beseft dat ik inderdaad mijn wilde haren begon kwijt te raken.
Ik zei steeds vaker, “zal ik het dan maar laten millimeteren?” Al vond ik dat zelf niet echt een leuk gezicht. Als je het eenmaal kort hebt ga je nooit meer terug naar iets langer. En telkens kwam ik na elke kappersbeurt thuis met weer een korter kapsel. Vrienden van mij hadden hetzelfde probleem.
Ook kregen we regelmatig de vraag “van wie heeft jullie dochter die krullen ?”. Niet van mijn vrouw, zij heeft een steile bos peenhaar, dus het moest wel duidelijk van haar vader zijn natuurlijk. Maar ja dat is niet aan te tonen en mensen reageren dan toch verrast. “Oh had jij vroeger krullen dan ?”was meestal het antwoord.
En zo kwam het onderwerp haartransplantatie ter sprake. Ik voelde me zo eind mijn 40-er jaren op zich toch wel wat oud om zoiets te ondergaan. Waarop mijn vrouw zei “man je kan wel 100 worden. Dan ga je met een volle bos je kist in…” Afgelopen jaar heb ik zelf de beslissing genomen om te gaan beugelen. Ik heb het jarenlang uitgesteld, er was altijd wel een rede om het niet te doen. Naar mate ook mijn jaren doortelde dacht ik ook, tjsa op mijn leeftijd nog?
We zijn op een feestje en als ik het onderwerp aansnijd bij een groepje kalende mannen, geven ze uiteindelijk allemaal toe dat ze het natuurlijk leuker hadden gevonden als ze nog een volle kop met haar hadden gehad in plaats van een geschoren hoofd. Maar in eerste instantie werd er lacherig om gedaan. “Je bent toch geen wijf, met je ijdele gedoe?” is een van de veel gehoorde grappen. Ik denk wat heeft dat nou met wijven ijdelheid te maken?. De een heeft nou eenmaal de mazzel om op zijn 50ste nog steeds met een volle bos rond te lopen en de ander verliest helaas zijn haar op soms 20 jarige leeftijd.
Uiteindelijk heb ik deze avond, samen met een goede vriend op die bewuste avond de knoop gehakt. Waarom niet eerder?
Het antwoord is heel simpel, gewoon het prijskaartje!. Ja, zo makkelijk kan een antwoord zijn. Om zo een ingreep te laten doen moet je behoorlijk in de buidel tasten. Dit zorgde ervoor dat het in het verleden niet voor iedereen haalbaar was. Er waren nog niet veel klinieken, de vraag was nog niet zo groot en de behandeling was toen veel ingrijpender.
We hebben een offerte aangevraagd door foto’s naar Haatransplantatie Turkije te sturen. Je hoeft geen staatsieportret in te dienen, gewoon een foto met je mobiel was al voldoende. Uiteindelijk kregen we een offerte waarin duidelijk staat wat de kosten zullen gaan worden, zonder paarse krokodil. Daarna volgde er een consult op het kantoor in Amsterdam met een Nederlands sprekend persoon. Dit persoon had dezelfde transplantatie ondergaan en sprak uit ervaring, dat was ontzettend prettig. Een dag later kwam er al een antwoord via de mail, met het te verwachten aantal grafts (haarzakjes) en de kosten van de behandeling. Op het hoofd zijn lijnen getekend met daarin een getal van het aantal grafts. Er stond een prijs bij en wat we konden verwachten. En toen werden wij natuurlijk nog enthousiaster! Het bleek ontzettend betaalbaar maar gelijktijdig werden we ook wat achterdochtig. Hoe kon er zo een prijs verschil in zitten in opzichte van de klinieken in Nederland.
Het is inmiddels 4 maanden geleden dat mijn man en onze vriend de operatie hebben uitvoeren. Ze hebben er geen seconde spijt van gehad. Je gaat het al echt goed zien en ze krijgen veel complimenten van hun omgeving. Ook zijn er een flink aantal mannen die interesse hebben en overwegen ook deze stap te ondernemen. Ik hoop met deze blog dat wij twijfels hebben kunnen wegnemen bij degene die net dat duwtje nodig hadden.
Wij hopen ook dat wij jullie iets meer informatie hebben kunnen geven hoe het bij ons is verlopen. Onze mannen hebben dit enorm positief ervaren en zouden het zou weer opnieuw hebben gedaan als ze dit alles van te voren hadden geweten.
Dit was het al na 7 maanden.
Dit na 9 maanden.
En na 11 maanden.
